Boş ver yaşı başı… Ağız dolusu kahkaha atabiliyor musun? Mesela, senin gündüze sarkan gecelerin var mı? “Ondan haber ver,” demiş usta şair Can Yücel.
Duygularımın ve mantığımın nirvanasındayım; kural tanımaz renklerimin, kıyafetlerimin ve iç dünyamın farkındalığında, yaşımın yaz bahçesindeyim.
İster inanın ister inanmayın; bu yaşım ve içinde taşıdıkları, en çok sevdiklerimin arasına girdi bile.
Hiçbir şeyimi bu kadar net, kararlı ve istikrarlı görmemiştim. Ruhum, ılık bir güneşin altında sahildeymiş gibi… Özgüvenim had safhada. Hâlâ yorulmak, yaşlanmak benim lügatımda yok. Güneş doğup uyandığım anda yaşama şarkılarım başlıyor.
Kinim, nefretim, öfkem yok hiç kimseye, hiçbir olaya. Sevmesem uzaklaşmak zor değil. Ben artık varım; herkese, her şeye koşturmak eskidendi. Ayıklıyorum… Zorlamaların bittiği baharlarımı yaşıyorum. Ne istersem onu yapıyorum. Sabah kalktığımda “Canım ne istiyor?” diye soruyorum aynadaki güzel kadına ve içimdeki cimcimeye… Bazen anlaşamazlar; ikisinin de istediğini yerine getiriyorum.
Valizim her an hazır; gönlümüz nereye isterse… Biraz da huysuzlaştık, herkesi çekemiyoruz artık. Yolcu ediyoruz yüreğimizdeki taşıtlarla. Her şeye ağlamıyor, üzülmüyor; şikâyet etmiyor, edeni de hayatımızdan siliyoruz. Seviyorum günün ilk ışıklarında Tanrı’ma dua etmeyi, verdiği güzellikler için kendimi, yaşımı, yaşadıklarımı… Bana benzeyenleri, biz olabildiklerimizi çok seviyorum.
İyi ki VARIM, iyi ki VARSINIZ.
Kıymet Şahin
